moorchegan: 2010-10-03

۱۳۸۹ مهر ۱۲, دوشنبه

«نه پرنده، نه عشق، عادت شبانه ام را خام نمی کند»

‫

‫شبانه قدم گذاشتی

‫در رؤیای خواب

‫در حریم خانه ام

‫و قلب،

‫تپشِ سرخِ خواب زده اش را دوباره کرد

‫در مویرگ های سبز

‫در التهابِ خواب

‫...

‫من چنگ می زنم به بیداری دوردست

‫به خواب دوباره

‫خواب سبز

‫و التهابِ سرخ

‫می تپد

‫در حریم خانه ام

‫خانهء عریان

‫خانهء مست

‫...

‫رؤیای شبانه ام جان می گیرد

‫با قدم های تو سبز

‫و من مست می شوم

‫خمره خمره، مست

‫ به خواب زندگی

‫به التهاب سرخ

‫چنگ می زنم

‫به عادت دیرین

‫به اعتیاد سبز، چنگ می زنم

‫به باغهای نیاز

‫...

‫و سرخ می شوم

‫شکفته

‫در کویر راز

‫...

‫من دور می شوم

‫از خواب التهاب

‫چنگ می زنم

‫در بیداری مست

‫در سبزی کویر

‫در باغهای راز

‫.......................................

‫فرحناز

‫۲۳،۰۵،۲۰۰۲

‫

خالی

ز راهی نرفته باز می آ یم

‫دستی به خالیت

‫...

‫از چشم دادمت

‫از دلم نرفته ای هنوز

‫...

‫کلامت دوباره می شود

‫هزار باره

‫در خالیم

‫ به انتظار

‫همراه می شود، خالیت

‫تمام راه

‫و طعم انتظار

‫تلخ مزه تر از اشک های من

‫...

‫نگاه بی مقصدم را به کدام سو روانه کنم؟

‫چه ساده لوحانه خالیت را به دوش می کشم

‫به انتظار

لیس

بَر زهر خنده ات داغ فراموشی می ریزم

‫بر زخم هایم همه سرد

‫تیغ می کشی آن نوازش های نرم عاشقانه را

‫تیغ می کشی

‫زخم می زنی، زخم سرد

‫من، باور ابلهانهء درد می شوم

‫باور زخم خوردهء سرد

‫من لیس می زنم

‫جای خالی عشق را

‫لیس می زنم

‫جای خالی آنچه را که هر گزَش نبود

‫من دست می کشم بر تمام زخمهای تازهء سرد

‫من دست می کشم بر تمام جای خالی وجود

‫من گرم می شوم،

‫ابلهانه و ناباور

‫من داغ می شوم از فراموشیِ ناگریز.

‫..............................................

‫فرحناز

۲۰۰۳

خیال خام

به زیر می کشی ام

‫با چنگ

‫با دندان

‫با هر آنچه تیز

‫...

‫با نگاه پس می زنم

‫خیال خامِ عاشقانه را

‫با دست

‫با سپید

‫با هر آنچه نرم

‫...

‫نازک و برنده می خندی

‫با مشت

‫با صدا

‫...

‫عاشقانه پس می زنم

‫با دست

‫با نگاه

‫دستی به التماس

‫...

‫پس می زنی

‫با هر آنچه تیز

‫با چنگ

‫با سیاه

‫.........................................

‫فرحناز

بی کلام

‫بی کلام

‫بی چاره شدم، بد بخت

‫نه حرفی،نه صدایی

‫که تو را بازگوید

‫که مرا دوباره کند

‫هزار باره

‫...

‫حرفم کن،صدایم کن

‫داد بزن

‫مرا بازگوی

‫...

‫بی کلام

‫...

‫بگو،

‫بخوان،

‫سوت بزن

‫...

‫بی کلام

‫...

‫بی چاره شدم، بد بخت

‫...

‫تکه تکه،

‫ریز می شوم،

‫به صدایی که تو باز میگویی

‫حرفم بزن

‫با سکوت، با اشاره ای

‫...

‫بَس،

‫مرا ‫بَس،

‫...

‫بی کلام

‫...

‫دوباره شدم

‫صدا، سوت

‫هزار باره شدم

‫...

‫بی کلام

‫................................

‫فرحناز

‫۰۱،۱۱،۲۰۰۱

آهسته بگو

‫

آهسته بگو

‫باورم در خواب

‫آهسته بگو

‫...

‫«مورمور می شود

‫خمیازه ای دلخوش»

‫...

‫آهسته بگو

‫...

«‫نقطهء گریز

‫خطی به ابدیت

‫محوری که دایره می سازد

‫و گریز می زند»

‫...

‫آهسته بگو

‫...

‫«گریز»

‫....................................

‫فرحناز

‫

Salam

emruz avalin ruze webloge, tavalodet mobarak azizam.

مورچگان

دیروز خواستم پرنده ‫باشم تفنگ شکاری نگذاشت.

‫آوازی را گوش کردم که صدای بهار می بخشید به باد، و روی رودخانه پخش می شد هر آنچه زلالی،صداقت و دوستی ست.

‫با ترانهء رودخانه همصدا می شوم،زمزمه می کنم آوازی را که از عشق سخن می گوید و آوازی را که امید می بخشد: هر آنچه در خیال می پرورانی اش به حقیقت می رسد.

‫جهان هستی اما، مورچهء کوچکی می نگرد مرا که در اقیانوس خیال دست و پا می زند و سر انجام روی زورق خواسته هایش جان می سپرد و نوبت را به نفر بعدی می بخشد.

‫«سهم من این است»

‫سهم من در تمام زندگی این بود: آفتابی که یک تکه ابر، آن را از من دریغ می کند و پرده هایی کوتاه وبلند که روی تمام پنجره ها آویزان است.پرده هایی به زیباییِ گلهای اقاقی، سرخ، آبی، زرد.....خاکستری.

‫من صدای رنگ ها را شنیده ام که مثل کلید های پیانو بالا و پایین می پریدند و موسیقی رنگ ها را روی زمین پخش می کردند.

‫نگاهشان کردم، چه معصومانه ترانه می سرایند و رنگ هایشان در هم می آمیزد و تفکیک می شود. می خندند، می گریند و زمزمه می کنند ترانه ای را که معنی اش این بود:

‫دیروز دسته گلی خریدم، امروز پژمرده شد. هوا را از عطر بنفشه پر کردم و آبی آب ها را رنگ زدم. برای امروز دیگر کافی ست؛ فردا تقویمِ جدیدی می سازم که چهار فصل داشته باشد و چهار زندگی و چهار احساس.

‫من سیب سرخی را چهار قسمت می کنم و به هر فصل یکی می بخشم تا عطر سیب توی دماغِ فصل ها بپیچد.چهار رنگ می سازم و زمستان را رنگ می کنم که سفید بود و سرد و ابر ها و و پرده ها آفتابش را از او گرفته بودند.

‫

‫از زمستان پرسیدم؛ می خواست زرد و آبی باشد. دیگر از تک رنگی خسته بود و از سرمایی که روحش را کُند و بی احساس می کند.

‫: بوی سیب که توی دماغش بپیچد، حسّ بهار را می فهمد. شاید زوج خوشبختی شوند و رنگ هایشان را بی دریغ به یکدیگر ببخشند؛ بی دریغ و بی هیچ توقعی.

‫از کسی پرسیدم معنی عشق را می دانی؟

‫گفت: می دانم.

‫و من یاد گرفتم که عشق یعنی توقع، خودخواهی، و احتیاج به دوست داشتن و دوست داشته شدن.

‫روی تمام دانسته هایم رنگ خاکستری پاشیدم و کلماتی تازه آموختم که حس نیاز و خودخواهی را با محبتی حساب شده می آمیخت.

‫یادم باشد فصل جدیدی توی تقویم باز کنم و رویش رنگ خاکستری بزنم تا هر چه لک و کثیفی داشت، کسی نفهمد. اسمش را فصل عشق می نامم یا فصل نفرت، فرقی نمی کند. هر چه هست بهار نیست و نمی تواند زوج خوشبختی در کنار زمستان باشد.

‫موسیقی رنگ ها می نوازد و می خواند هر ‫آنچه را که دیده است. من چشم می گردانم که پرنده ای ببینم. گلدانی می بینم که از بی آبی گوشهء دیوار پژمرده است.

‫دیروز خواستم پرنده باشم، امروز بهار، فردا آسمان. تفنگ های شکاری، ابر ها و پرنده ها می خندند و تیرگی رنگ هایشان را روی زمین می پاشند.

‫تمام لباس هایم بوی سیگار می گیرد و گلویم از آن همه دودی که به خوردش داده ام خاکستری شده است.

‫روی زورق خیال هایم جان می سپرم و نوبت را به مورچگان بعدی می دهم.

‫بهار، عشق، دوستی، آسمان، آبی، زرد، ارغوانی و زمستان زورقم را سنگین می کنند و با هم توی دل آب فرو می رویم، توی دل آب. و حباب ها روی سطح آب می ترکند، روی سطح آب.

‫ اولدنبورگ ۱۹۹۷

‫فرحناز

‫

moorchegan

۱۳۸۹ مهر ۱۲, دوشنبه

«نه پرنده، نه عشق، عادت شبانه ام را خام نمی کند»

خالی

لیس

خیال خام

بی کلام

آهسته بگو

جستجوی این وبلاگ

مورچه

فهرست وبلاگ من

Ameise

‫هر چه می خواهد دل تنگت بگو!

دنبال کننده ها

بايگانی وبلاگ

Über mich: ‫فرحناز کیه؟

Salam